Nicponie

Po koncercie gra DJ Filip na Bosaka

Szlagiery – nie tylko warszawskie – na bandżo, akordeon, tarkę i kontrabas

Grzegorz Domański – bandżola, śpiew, Patryk Walczak: – akordeon, śpiew,
Mateusz Kowalski – tarka, śpiew, Łukasz Owczynnikow – kontrabas, śpiew

producenci: Michał Litwiniec, Filip Surowiak

Zaczęło się z potrzeby serca i portfela, gdy artyści współtworzący rozchwytywane zespoły (Warszawska Orkiestra Sentymentalna, Strug Kompania, Warszawiaki) w wyniku pandemicznego skasowania tras koncertowych i festiwali wyszli na stołeczne ulice, bazary i do parków, by – w granicach prawa, rzecz jasna – dawać zamaskowanym przechodniom i spacerowiczom odrobinę radości, a przy okazji zarobić.

Formuła plenerowych występów był prosta i efektowna, opierająca się na transgresyjnym wykorzystaniu kompetencji specjalistów w konwencji warszawskiej kapeli podwórkowej. Oto przy wtórze bandżoli, akordeonu, tarki (z czasem zastąpionej oryginalną konstrukcją z miseczek i talerzyków) sympatyczny kwartet śpiewał piosenki stare i nowe, z „warszawskością” wszelako wcześniej niekojarzone, wśród nich „Kolorowe sny” (Just 5, pamiętamy!), „Typ niepokorny” (Stachursky, love forever!) i „Jesteś lekiem na całe zło” (pani Krystyno – była i jest Pani najlepsza, ale czasem trzeba i tak).

A potem już poszło, i oto warszawiacy są we Wrocławiu. Czy zaśpiewają coś Osieckiej, Starszych Panów albo chociaż Formacji Chłopięcej „Legitymacje”?

www.facebook.com/nicponienicponie/

fot. Grzegorz Domański