Kirszenbaum

Kirszenbaum jest jak Wyspiański na mefedronie. Krakowski duet ożywia postfolkowe zgliszcza, wyznacza im świeże kierunki i wrzuca prosto na loopery, ze słowiańskim przytupem zderzając Toma Waitsa i Junip. Emil Zola (ten od „J’accuse…!”) krzyczy na klezmerów, Henry Miller (ten od „Zwrotnika Raka”) tańczy z Muminkami, a efektem jest melancholijna intertekstualna karuzela.

Wspólne przedsięwzięcie Kacpra Szpyrki (filozofa, księgarza i skrzypka) oraz Jakuba Wiśniewskiego (anglisty, muzyka i techwritera) opiera swój eklektyczny styl na bliskiej współpracy gitar, post-rockowych skrzypiec i generowanych na żywo zapętleń.

Wszystko to składa się na współczesną i bardzo specyficzną interpretację słowiańskich, klezmerskich i anglosaskich folków, podlaną dynamicznym, szepcząco-krzyczącym duetem wokalnym. Wprawne ucho wychwyci wpływy takich artystów jak Fink, Andrew Bird, Warren Ellis, późny Tom Waits czy wczesny Nick Cave; wprawne oko dostrzeże zabawę mniej lub bardziej klasycznymi pozycjami kina niemego, wczesnego kina science fiction i innych, a wprawny czytelnik dopatrzy się intertekstualnej żonglerki nawiązaniami literackimi, od Alberta Camusa i Franza Kafki, przez Tove Jansson i Gombrowicza, po Terry’ego Pratchetta, którego Świat Dysku nie takie rzeczy oglądał i tolerował.

Fot. Dorota Grzegorczyk, Maciej Talar

produkcja PPA: Michał Litwiniec, Filip Surowiak